Maandag was het heel nostalgisch voor mijn generatie. De manifestatie van de anti-islambeweging Pegida in Gent leek enorm veel op de NSV/VB betogingen van mijn studententijd en de tegenmanifestatie dat alles weg had van onze anti-NSV betogingen. Aan de ene kant (al dan niet kale) verzuurde massa met gele en zwarte vlaggen; aan de andere kant een massa met rode en/of zwarte vlaggen al dan niet met dreadlocks. Ik behoorde tot deze laatste groep. Achteraf gezien was dat een verspilling van energie; energie die beter had gespendeerd om de echte verantwoordelijken van racisme te bekampen en niet een symptoom ervan. Ik leg even uit.
In de jaren negentig en de eerste helft van de jaren nul, hadden de regeringen het gemakkelijk. De problematiek van racisme had namelijk een gezicht: het Vlaams Blok/Belang (VB). Een discussie over racismebestrijding ging niet over de bestuurders van het land, maar wel over de bestrijding van VB. Mobiliseren tegen racisme betekende onvermijdelijk mobiliseren tegen VB. Hoeveel flyers heb ik uitgedeeld aan Leuven station, hoeveel nachten doorvergaderd, hoeveel affiches rondgehangen...
Maar wanneer in een land structureel en institutioneel racisme aanwezig is, dan is de regering van dat land hiervoor verantwoordelijk, niet de oppositie (en dat was VB per definitie). Het VB was dus slechts een symptoom van racisme en we deden dus aan symptoombestrijding. De echte verantwoordelijken die met de juiste maatregelen structurele racisme hadden kunnen aanpakken, deden zelfs mee met onze betogingen. We vergaten hun verantwoordelijkheid.
Ondertussen is de VB electoraal gezien bijna verdwenen, maar het structureel racisme is alive and kicking. Hierdoor kwam de regering in een probleem: het werd duidelijk dat extreem-rechts niet de kern van het probleem was. Dit is misschien de reden waarom de eisen voor werkelijke maatregelen (praktijktesten, afschaffing van hoofddoekenverbod, etc..) nu pas echt op de politieke agenda staan.
In deze context is Pegida het beste wat de regering had kunnen overkomen. Want wanneer de antiracisten hun peilen massaal richten op deze marginale groep, wordt er weer even niet gesproken over het belang van praktijktesten. Onder narcose van de wereldmuziek mogen we niet vergeten dat Pegida absoluut geen monopolie heeft op islamofobie.
Kortom, het is zinloos om vanuit de oppositie oppositie te voeren tegen de oppositie. Hoewel ik enorm veel affiniteit heb met de anti-Pegida beweging, hoop ik dat ze niet de fouten maakt die wij twee decennia lang hebben gemaakt door ons blind te staren op de oppositie (VB) en vergeten zijn wat de verantwoordelijkheid van de regering was.
---
NB: dit is geen statement tegen Hart Boven Hard; integendeel, ik denk dat HbH schitterend werk verricht op verschillende vlakken. Het is wel een oproep gericht naar alle actoren binnen de antiracistische beweging om bewust te blijven van de echte problemen m.b.t. Islamofobie en racisme.
In de jaren negentig en de eerste helft van de jaren nul, hadden de regeringen het gemakkelijk. De problematiek van racisme had namelijk een gezicht: het Vlaams Blok/Belang (VB). Een discussie over racismebestrijding ging niet over de bestuurders van het land, maar wel over de bestrijding van VB. Mobiliseren tegen racisme betekende onvermijdelijk mobiliseren tegen VB. Hoeveel flyers heb ik uitgedeeld aan Leuven station, hoeveel nachten doorvergaderd, hoeveel affiches rondgehangen...
Maar wanneer in een land structureel en institutioneel racisme aanwezig is, dan is de regering van dat land hiervoor verantwoordelijk, niet de oppositie (en dat was VB per definitie). Het VB was dus slechts een symptoom van racisme en we deden dus aan symptoombestrijding. De echte verantwoordelijken die met de juiste maatregelen structurele racisme hadden kunnen aanpakken, deden zelfs mee met onze betogingen. We vergaten hun verantwoordelijkheid.
Ondertussen is de VB electoraal gezien bijna verdwenen, maar het structureel racisme is alive and kicking. Hierdoor kwam de regering in een probleem: het werd duidelijk dat extreem-rechts niet de kern van het probleem was. Dit is misschien de reden waarom de eisen voor werkelijke maatregelen (praktijktesten, afschaffing van hoofddoekenverbod, etc..) nu pas echt op de politieke agenda staan.
In deze context is Pegida het beste wat de regering had kunnen overkomen. Want wanneer de antiracisten hun peilen massaal richten op deze marginale groep, wordt er weer even niet gesproken over het belang van praktijktesten. Onder narcose van de wereldmuziek mogen we niet vergeten dat Pegida absoluut geen monopolie heeft op islamofobie.
Kortom, het is zinloos om vanuit de oppositie oppositie te voeren tegen de oppositie. Hoewel ik enorm veel affiniteit heb met de anti-Pegida beweging, hoop ik dat ze niet de fouten maakt die wij twee decennia lang hebben gemaakt door ons blind te staren op de oppositie (VB) en vergeten zijn wat de verantwoordelijkheid van de regering was.
---
NB: dit is geen statement tegen Hart Boven Hard; integendeel, ik denk dat HbH schitterend werk verricht op verschillende vlakken. Het is wel een oproep gericht naar alle actoren binnen de antiracistische beweging om bewust te blijven van de echte problemen m.b.t. Islamofobie en racisme.
RSS-feed